Przedpremierowo! "Z otchłani" Martyna Senator #46

Tytuł: Z otchłani

Autor: Martyna Senator

Stron: 330

Rok wydania: 2018

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Daj sobie czas. I jak to mówią: nie decyduj w złości i nie obiecuj w szczęściu.

~~~~~~~~~~

Kaśka i Adam są razem od prawie pięciu lat. Wydawało im się, że znają się jak nikt inny i kochają. Tak miało być już zawsze. Wszystko zmienił wyjazd Adama do Paryża, gdzie poznał inną kobietę.

Kaśka czuje się zraniona, a mimo tego nie potrafi zapomnieć o Adamie. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka, Mirka. Potajemnie umawia ją na spotkanie z mężczyzną z Tindera. 

Dziewczyna nie ma zamiaru znowu się zakochiwać i nie daje szansy Szymonowi. Ale serce nie sługa.... Co wyniknie ze znajomości Kaśki i Szymona?

[…] prawdziwa miłość to, nie tylko czułe spojrzenia w oczy, romantyczne spacery i pocałunki w świetle księżyca. To przede wszystkim odpowiedzialność za drugiego człowieka. Dzielenie się trudnościami, jakie zsyła los, wzajemne ocieranie łez oraz wspólne poszukiwanie nadziei.

~~~~~~~~~~

 Z otchłani to drugi tom, w którym bliżej poznajemy losy przyjaciół bohaterów pierwszej części książki, czyli Sary i Michała. W tym tomie najlepsza przyjaciółka Sary, Kaśka przeżywa bardzo trudny czas w swoim życiu. Po lekturze Z popiołów myślałam, że autorka nie zaskoczy mnie już niczym innym. Myliłam się. Historię Kaśki i Szymona poznajemy z dwóch perwpektyw, tak jak w przypadku pierwszej części, ale ta część jest jeszcze lepsza niż poprzednia! Znowu zużyłam sporo chusteczek, ale były także momenty wzruszenia i takie, przy których śmiałam się głośno. Martyna Senator ma świetny styl pisania. Potrafi tak dobrze oddać emocje bohaterów, że odczuwamy je razem z nimi. Moim zdaniem Martyna Senator wprowadziła polskie Young Adult na zupełnie nowy, wyższy poziom, bo takie książki, jak Z popiołów i Z otchłani są zdobywają popularność na skalę światową.

Książki Martyny Senator uważam za najlepsze i najbardziej rzeczywiste romanse. Pisałam juz o tym w recenzji Z popiołów - bohaterowie są tak ludzcy (jakkolwiek to nie brzmi) i normalni, że miałam wrażenie, że tę historię opowiada mi jakaś dobra przyjaciółka. Dzięki temu jeszcze bardziej zżyłam się z Kaśką i tak polubiłam obu bohaterów, że na pewno nie raz będę wracać do tej powieści.

Może teraz opowiem trochę o bohaterach.

Kaśka jest wspaniałą, wrażliwą kobietą. Wiem, jak trudna była dla niej decyzja w sprawie Adama i przyjaźni z Szymonem i podziwiam ją za to, że nie dała się ponieść emocjom w trudnych chwilach. Miałam wrażenie, że bardzo pragnęła znowu być kochana i dlatego jej znajomość z Szymonem momentami przybierała zbyt dużego tempa. Dla mnie Kasia jest niezwykle dzielną i odpowiedzialną osobą, bo nie uciekła, kiedy poznała prawdę o swoim ukochanym.

Szymon na początku wydawał mi się zbyt pewnym siebie i aroganckim mężczyzną. Myślałam, że raczej nie polubię tego bohatera, ale jednak. Powolutku zdobył moje serce tym, że potrafił być wsparciem dla Kaśki i nie był nachalny. Wiedział, że coś do niej czuje, ale wiedział także ile Kaśka ostatnio wycierpiała i że potrzebuje czasu, żeby wszystko przemyśleć. Sekret, który ukrywa i postać, którą przybiera, żeby jego tajemnica nie wyszła na jaw od początku budziło we mnie ciekawość. Kiedy już poznałam prawdę (chociaż przyznam, że spodziewałam się co będzie jego tajemnicą), Szymon moim zdaniem stał się wzorem do naśladowania przez wielu młodych ludzi. To, jak zachował się w tak trudnej sytuacji życiowej świadczy o jego dojrzałości, odpowiedzialności i odwadze. Podziwiam go!

Powieść ta jest napisana tak lekkim i przyjemnym językiem, że przeczytacie ją w jeden wieczór, ale ostrzegam - będziecie czuć ogromny niedosyt! Tak samo jak ja, niestety. Nie wiem, czy przetrwam do lipca, kiedy ma ukazać się kolejna część - Z nicości.

Z otchłani jest także skarbnicą cudownych cytatów. Zaznaczyłam sobie kilka z nich, które teraz przytoczę:

Znasz takie powiedzenie: „Nawet najdalsza podróż zaczyna się od pierwszego kroku”? Podobnie jest z przyjaźnią. Wszystko zaczyna się od pierwszego uśmiechu, pierwszej dłuższej rozmowy, pierwszego powierzonego sekretu, czy podania komuś pomocnej dłoni… Przyjaźń to taka wędrówka na wielu płaszczyznach. Jeśli teraz się do ciebie uśmiechnę, a ty ten uśmiech odwzajemnisz, to razem wykonamy pierwszy krok.

Ucieczka to tymczasowe rozwiązanie. Niezależnie od tego jak daleko pojedziesz, problemy i tak cię dościgną.

[...] życie jest nieustanną wędrówką. Bywa, że droga, którą idziemy jest szeroka i dobrze oznakowana. Ale dość często napotykamy przeszkody. Pojawiają się wyboje lub strome, nieprzebyte trasy […]. Ale koniec końców przychodzi taki moment, gdy zmęczeni opieramy ręce o biodra i myślimy sobie: „Było warto”.

~~~~~~~~~~~~

Za egzemplarz bardzo dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona :)