"Chłopak, który stracił głowę" #16

Między innymi od tej książki - wspaniałej książki - zaczęła się moja przygoda z czytaniem. Dziś o jednej z moich ulubionych książek.

TYTUŁ: "Chłopak, który stracił głowę"

AUTOR: John Corey Whaley

STRON: 351

WYDAWNICTWO: Moondrive

       

         Głównym bohaterem jest Travis. Chłopak ma kochającą dziewczynę, najlepszego przyjaciele i... nieuleczalnego raka. W wieku 16 lat staje przed ważnym wyborem - śmierć lub eksperymentalna operacja. Zgodził się na przeszczepienie jego ciała od szyi w dół. Chłopak zostaje wprowadzony w coś podobnego do hibernacji, żegna się z rodziną i bliskimi, bo nie wie, czy zabieg się powiedzie...

         Pięć lat później. Travis budzi. Ma nowe, zdrowe i lepsze, choć obce ciało. Jest tylko jeden problem - chłopak nadal ma 16 lat, jego przyjaciel jest już na studiach, a dziewczyna... ma narzeczonego. Chłopak rozpoczyna nowe życie - z nowym ciałem i bez dawnych przyjacioł...

Moje przemyślenia (mogą być spojlery!):

Chyba każdemu znajomemu poleciłam już tę kiążkę :) Polecam ją także Wam! Bo to naprawdę książka z bardzo wartościowym przesłaniem - mimo wszelkich problemów trzeba żyć dalej!

Chwilę, kiedy kupowałam tę książke pamiętam, jakby to było wczoraj. Byliśmy na wycieczce klasowej w kinie w centrum handlowym. Po filmie, standardowo - czas wolny "na sklepy". Włóczyłam się po sklepach (chociaż i tak  nie planowałam żadnych zakupów), aż w końcu weszłam do Matrasa. Rzadko bywałam w tym czasie w księgarniach, bo w sumie książek w ogóle nie czytałam. Z ciekawości podeszłam do działu dla młodzieży i zaczęłam przeglądać książki. Stałam tam dosyć długo. W końcu podeszła do mnie Pani, która tam pracowała i poleciła mi tę książkę i "Chłopak, który zakradał się do mnie przez okno". Nie umiałam się zdecydować, więc potanowiłam przeczytać na miejscu fragment każdej z nich. Zaczęłam od "Chłopak, który stracił głowę" i na tym skończyłam. Zakochałam się w pierwszym akapicie książki :)

Książka wciąga. Akcja powoli toczy się do przodu, odsłaniając przed nami historię poprzedniego życia Travisa - jego problemy, relację z Kate i Kylem. Później dowiadujemy się, co czuł po powrocie do żywych - zagubienie, samotność, strach przed szkołą bez dawnych przyjaciół. Poznajemy jego emocje po powrocie do szkoły - nie chciał tam wracać, chciał razem z przyjaciółmi studiować, imprezować i cieszyć się życiem. Do tego doszły jeszcze problemy w domu - dziwne zachowanie rodziców, szczególnie ojca Travisa. Szczerze współczułam chłopakowi sytuacji, w której się znalazł.

Bardzo polubiłam głównego bohatera. Razem z nim odczuwałam wszystkie emocje, próbowałam sobie wyobrazić, co ja bym zrobiła na jego miejscu. I szczerze - nie mam bladego pojęcia.

Styl pisania autora w ogóle nie jest podobny do Johna Greena (czego trochę się obawiałam). I wbrew mojemu opisowi, nastrój panujący w książce wcale nie jest smutny. Książka zawiera dużo humoru, chodź są takie fragmenty, gdzie warto zaopatrzyć się w chusteczki :)

Podsumowując - książka nie jest taką zwykłą młodzieżówką. Zawiera bardzo istotne przesłanie, a jej bohaterowie wcale nie są głupimi nastolatkami z szalonym i nieodpowiedzialnym stylem myślenia. Tego 16 latka dotknęły naprawdę przykre i trudne do przejścia problemy...

Zachęcam do komentowania! :)

~ZaczytanaD